Thomas Johann Seebeck (9 April 1770 - 10 December 1831) was a German physicist from the Baltic who, in 1822, discovered a relationship between heat and magnetism. Later, in 1823, Ørsted called this phenomenon the thermoelectric effect .
In 1822, after various experiments on Voltage current and magnetism, Seebeck found that a circuit made of two different metals with compounds at different temperatures caused the magnetic needle to deviate. Seebeck believed that magnetism was induced by the temperature difference. Based on this result Seebeck made a table that corresponds to the different metal compounds with the observed needle deviation. His main conclusion with the completion of these experiments was the influence of metals and volcanoes on the terrestrial magnetism
Ελληνική εκδοχή
Ο Thomas Johann Seebeck (9 April 1770 – 10 December 1831) ήταν Γερμανός φυσικός από την Βαλτική, ο οποίος το 1822, ανακάλυψε μια σχέση μεταξύ της θερμότητας και του μαγνητισμού. Αργότερα, το 1823, ο Ørsted ονόμασε αυτό το φαινόμενο θερμοηλεκτρικό (thermoelectric effect).
Το 1822, μετά από διάφορα πειράματα πάνω στο βολταϊκό ρεύμα και τον μαγνητισμό, ο Seebeck βρήκε ότι ένα δίκτυο φτιαγμένο από δυο διαφορετικά μέταλλα με ενώσεις σε διαφορετικές θερμοκρασίες προκαλεί απόκλιση της μαγνητικής βελόνης. Ο Seebeck πίστευε ότι ο μαγνητισμός επάγεται από τη διαφορά θερμοκρασίας. Βασισμένος σε αυτό το αποτέλεσμα ο Seebeck έφτιαξε ένα πίνακα όπου αντιστοιχεί τις διάφορες ενώσεις μετάλλων με την παρατηρούμενη απόκλιση της βελόνης. Το κύριο συμπέρασμά του με την ολοκλήρωση αυτών των πειραμάτων ήταν η επίδραση των μετάλλων και των ηφαιστείων στον Γήινο μαγνητισμό (Terestrial magnetism).
Κατά τη δεκαετία του 1820, υπήρχαν τουλάχιστον δυο διαφορετικές εξηγήσεις για τη σχέση μεταξύ ηλεκτρισμού και μαγνητισμού. Η πρώτη βασιζόταν στην πίστη στην πολικότητα της Φύσης και η δεύτερη ακολουθούσε τις Νευτώνειες ιδέες περί δύναμης. Οι Ørsted, Seebeck, Ritter και κάποιοι Γερμανοί χημικοί και φυσικοί πίστευαν στην πολικότητα και αναζητούσαν τη σχέση μεταξύ διαφορετικών δυνάμεων της Φύσης, όπως τον ηλεκτρισμό, τον μαγνητισμό, τη θερμότητα, το φως και τις χημικές αντιδράσεις. Αυτοί που ακολουθούσαν την ιδέα της δύναμης του Νεύτωνα ήταν ο André-Marie Ampère και κάποιοι Γάλλοι φυσικοί. Ο Ørsted ερμήνευσε το πείραμα του Seebeck ως μία σχέση μεταξύ ηλεκτρισμού, μαγνητισμού και θερμότητας και το υιοθέτησε ως ένα παράδειγμα ενίσχυσης της θεωρίας του, επικρατώντας έναντι των Γάλλων φυσικών
Μετά την ανακάλυψη του ηλεκτρονίου και του στοιχειώδους φορτίου, έγινε γρήγορα αντιληπτό ότι το φαινόμενο Seebeck οφείλεται σε ένα επαγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο με βάση τον νόμο του Ampere προκαλεί απόκλιση του μαγνήτη. Ειδικότερα, η διαφορά θερμοκρασίας παράγει ένα ηλεκτρικό δυναμικό (τάση) που δίνει ηλεκτρικό ρεύμα σε ένα κλειστό κύκλωμα. Σήμερα πλέον το φαινόμενο αυτό ονομάζεται φαινόμενο Peltier–Seebeck.
