Ala al-D Alin Ali ibn Muhammed (1403 - 16 December 1474), also known as Ali Qushji , was an astronomer, mathematician and physicist from Samarkand who settled in Ottoman Empire in some time before 1472. As a student of Ulugh Beg , he is mainly known for developing astronomical physics independent of physical philosophy, as well as for providing empirical evidence for the rotation of Earth in his most important work About the Supposed Dependence of Astronomy on Philosophy
Under the influence of Islamist theologians who reacted to Aristotle's involvement in astronomy, Qushji rejected Aristotelian physics and completely separated physical philosophy from Islamic astronomy, thereby allowing astronomy to become a purely mathematical and empiricist science. This allowed him to explore alternatives to the Aristotelian notion of immovable Earth, such as the concept of a moving Earth. Savage-Smith, however, argues that there is no Islamic astronomer who has proposed an heliocentric system.
Ελληνική εκδοχή
Ο Ala al-Dīn Ali ibn Muhammed (1403 – 16 December 1474), γνωστός και ως Ali Qushji, ήταν αστρονόμος, μαθηματικός και φυσικός από τη Σαμαρκάνδη, που εγκαταστάθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κάποια στιγμή πριν το 1472. Ως μαθητής του Ulugh Beg, είναι κυρίως γνωστός για την ανάπτυξη της αστρονομικής φυσικής ανεξάρτητα από τη φυσική φιλοσοφία, καθώς και για την παροχή εμπειρικής μαρτυρίας για την περιστροφή της Γης στο σημαντικότατο έργο του Σχετικά με την υποτιθέμενη εξάρτηση της Αστρονομίας από τη Φιλοσοφία.
Υπό την επίδραση των ισλαμιστών θεολόγων που αντιδρούσαν στην ανάμιξη του Αριστοτελισμού στην αστρονομία, ο Qushji απέρριψε την Αριστοτελική φυσική και διαχώρισε πλήρως τη φυσική φιλοσοφία από την Ισλαμική αστρονομία, επιτρέποντας έτσι στην αστρονομία να καταστεί μια καθαρά εμπειρική και μαθηματική επιστήμη. Αυτό του επέτρεψε να εξερευνήσει εναλλακτικές στην Αριστοτελική έννοια μιας ακίνητης Γης, όπως την έννοια μιας κινούμενης Γης. Εν τούτοις η Savage-Smith υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει ισλαμιστής αστρονόμος που να έχει προτείνει ένα ηλιοκεντρικό σύστημα. Στηρίχθηκε εμπειρικά στις παρατηρήσεις που έκανε για τους κομήτες σχετικά με την περιστροφή της Γης και συμπέρανε με βάση περισσότερο την εμπειρική μαρτυρία παρά την υποθετική φιλοσοφία ότι η θεωρία της κινούμενης Γης είναι τόσο πιθανό να είναι σωστή όσο και η θεωρία της ακίνητη Γης.
Ο προκάτοχός του, ο al-Tusi αντιλήφθηκε ήδη ότι «η μονομορφία (monoformity) της ελεύθερης πτώση των σωμάτων και η ομοιομορφία (uniformity) των ουρανίων κινήσεων» αποτελούν κινήσεις «ενός μοναδικού τρόπου», παρότι στηριζόταν ακόμη στην Αριστοτελική φυσική ώστε να μπορεί να παρέχει «βέβαιες αρχές που μόνο οι φυσικοί φιλόσοφοι μπορούν να προσφέρουν στον αστρονόμο». Ο Qushji προχώρησε ακόμη περισσότερο αυτή την ιδέα και υποστήριζε ότι «ο αστρονόμος δεν έχει καθόλου ανάγκη την Αριστοτελική φυσική και θα έπρεπε να θεμελιώνει τις δικές του φυσικές αρχές ανεξάρτητα από τους φυσικούς φιλόσοφους». Εκτός από την απόρριψη της Αριστοτελικής ιδέας της ακίνητης Γης, ο Qushji υποστήριζε ότι δεν είναι ανάγκη οι αστρονόμοι να ακολουθούν την Αριστοτελική έννοια της ομοιόμορφης κυκλικής κίνησης των ουρανίων σωμάτων.
Το έργο του Qushji ήταν πράγματι ένα σημαντικό βήμα απομάκρυνσης από την Αριστοτελική φυσική προς την κατεύθυνση μιας ανεξάρτητης αστρονομικής φυσικής. Το έργο αυτό θεωρείται μια ‘εννοιολογική επανάσταση’ που δεν έχει προηγούμενο στην Ευρωπαϊκή αστρονομία πριν από την Κοπερνίκεια Επανάσταση κατά τον 16ο αιώνα. Η οπτική του Qushji πάνω στην κίνηση της Γης ήταν όμοια με την μεταγενέστερη οπτική του Κοπέρνικου στο θέμα αυτό, και είναι άγνωστο κατά πόσο το έργο του Qushji είχε κάποια επίδραση πάνω στον Κοπέρνικο. Είναι πιθανό ότι και οι δυο μπορεί να έφτασαν στα ίδια συμπεράσματα με βάση ένα ενωρίτερο έργο του Nasir al-Din al-Tusi. Η πιθανότητα αυτή είναι βάσιμη παρατηρώντας την αξιοσημείωτη σύμπτωση μεταξύ ενός χωρίου στο De revolutionibus του Κοπέρνικου (I.8) και ενός στο έργο του Ṭūsī: Tadhkira (II.1), όπου ο Κοπέρνικος ακολουθεί την αντίρρηση του al-Tusi σχετικά με τις ‘αποδείξεις’ του Πτολεμαίου για την ακινησία της Γης.
